Część dzieci niechętnie rozmawia z dorosłymi, tuli się do rodziców i nie chce poznawać nowych osób. To zrozumiałe, ponieważ już od najmłodszych lat uczy się maluchy, że nie powinny zadawać się z nieznajomymi. Co jednak, kiedy dziecko w pewnych sytuacjach jest niezwykle gadatliwe, a w innych w ogóle nie chce się odezwać? Może to być oznaką poważnego zaburzenia.

Mutyzm wybiórczy to inaczej wybiórczość mówienia. Rozwija się najczęściej pomiędzy 4 a 6 rokiem życia i dotyczy maluchów, które przebywają w nowym miejscu co najmniej od miesiąca. W niektórych sytuacjach nie ma żadnych problemów w komunikacji, w innych dziecko milczy nawet wtedy, gdy jest pytane o zdanie. Zazwyczaj problemy dotyczą szkoły lub przedszkola, gdyż w domu i wśród przyjaciół kilkulatek zachowuje się swobodnie. Dlatego w sytuacjach, gdy wychowawcy malucha zgłaszają problem rodzicom, sprawa bywa lekceważona, ponieważ po zajęciach nie występują żadne trudności i trudno uwierzyć, że dziecko może mieć jakiekolwiek kłopoty.

Pierwszym krokiem po wstępnym rozpoznaniu choroby powinna być wizyta w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Dzięki temu będziemy pewni, czy nasze podejrzenia były słuszne. Specjalista, po analizie zachowania, powinien zasugerować odpowiednią terapię. W większości przypadków najlepszym rozwiązaniem będą wizyty u logopedy i psychologa. Równie ważne jest także wsparcie rodziców i nauczycieli. Należy zadbać, by nikt nie zmuszał dziecka do mówienia i nie karał za milczenie, ponieważ to utwierdzi kilkulatka w lęku przed rozmową.